شریعتمداری در یادداشت امروز خود نوشته است: ۱- با نگاهی گذرا به عرصه اقتصادی کشور، دو طیف با دو انگیزه متفاوت و حتی متضاد را می توان دید که اصرار دارند گرانی های افسارگسیخته این روزها را به «تحریم»ها نسبت دهند. طیف اول؛ برخی از مسئولان هستند که شماری از آنها تحلیل واقع بینانه ای از ماجرا ندارند و شماری دیگر با نسبت دادن گرانی ها به تحریم ها، وظیفه و مسئولیتی را که برای مهار گرانی برعهده داشته و دارند، نادیده می انگارند و یا از میزان و غلظت آن می کاهند. افراد این طیف- غیر از اعضای اصلی یک حلقه انحرافی که حساب جداگانه ای دارند- مانند همه مردم از افزایش بی رویه و جهشی قیمت ها نگرانند ولی چرا با حلقه یاد شده در نسبت دادن گرانی به تحریم ها همصدا می شوند؟ پاسخ به درستی معلوم نیست ولی می توان از فشار و تحمیل حلقه انحرافی به عنوان یکی از علت های موثر در این همصدایی یاد کرد. حلقه ای که عقبه ای مشکوک و پیوندهایی غیرقابل توضیح و توجیه دارد.
طیف دوم؛ مجموعه ای از کلان سرمایه داران سودجو و دنباله های داخلی دشمنان بیرونی هستند که با دست اندازی به بازار کالا و خدمات مورد نیاز مردم، از یکسو کیسه های خود را از اموال حرام و غارت شده پر می کنند و از سوی دیگر نارضایتی ناشی از گرانی را به حساب تحریم ها می نویسند. این طیف تاکنون ردپاها و سرنخ های فراوانی از خود برجای گذاشته که ردیابی آن برای مراکز امنیتی و اطلاعاتی کشور به آسانی امکان پذیر بوده و هست و در موارد بسیاری نیز، برخورد و بازداشت شماری از آنها- تاکید می شود که فقط شماری از آنها- را در پی داشته است.
دو طیف یاد شده، اگرچه انگیزه های متفاوتی دارند و طیف اول- غیر از حلقه انحرافی- خودی و طیف دوم، غریبه است ولی این دو طیف متفاوت؛ نهایتا در یک نقطه به هم می رسند. نقطه ای که در آن، ضروری ترین نیاز این روزهای آمریکا و متحدانش تامین می شود. چرا…؟! بخوانید!
۲- آمریکا از حمله نظامی ناامید است و به خوبی می داند که در صورت دست زدن به این اقدام احمقانه، چه فاجعه بزرگی در انتظارش خواهد بود. از سوی دیگر، جمهوری اسلامی ایران «موقعیت آمریکا» به عنوان یک ابرقدرت سابق! و «موجودیت اسرائیل» را به عنوان یک رژیم جعلی و تحمیلی که با بلندپروازی دو خط آبی به نشانه نیل تا فرات را بر پرچم خود نقش بسته بود، با خطر جدی روبرو کرده است.
این واقعیت به قول حضرت آقا در اجتماع پرشور مردم بجنورد «شعار» نیست، تحلیل هم نیست، بلکه خبری غیرقابل انکار است. انقلاب های اسلامی منطقه که با الگو گرفتن از انقلاب اسلامی ایران پدید آمده است، شکست های پی درپی آمریکا و متحدانش در جنگ های عراق و افغانستان و ۳۳ روزه و ۲۲ روزه، بحران مالی آمریکا و اروپا که طی ۶۰ سال اخیر بی سابقه بوده است، جنبش فراگیر وال استریت که براندازی نظام سرمایه داری را دنبال می کند، فروپاشی رژیم صهیونیستی که به گفته نتانیاهو، در اطراف آن خمینی و خامنه ای خیمه زده اند و ده ها نمونه دیگر که به گفته برژینسکی در شورای راهبردی «آتلانتیک»، آمریکا را از بلندای ابرقدرتی ۲۰۰۱ به دره فاجعه آمیز ۲۰۱۱ کشانده است و به گفته نتانیاهو در گزارش دسامبر ۲۰۱۱ به کمیسیون سیاست خارجی سنای آمریکا «موجی است که از تنگه خیبر در عربستان تا تنگه جبل الطارق در مراکش، طوفان به پا کرده، قدرت های منطقه ای هم پیمان غرب نظیر مصر و تونس را به زیر کشیده، حاکمیت های عربستان و اردن را به لبه پرتگاه کشانده و
«لولای تاریخ- HISTORY HINGE-» را به نفع خود چرخانده است» و یا به قول کارتر «آنچه این روزها در خاورمیانه می بینم و می شنوم برایم آشناست. آن را در انقلاب ۱۹۷۹ ایران دیده و شنیده بودم.» و…
ماه گذشته بعد از لغو رزمایش از قبل اعلام شده آمریکا و چند کشور اروپایی و عربی در خلیج فارس، ژنرال «جان میلر» درباره علت لغو این رزمایش گفت؛ ترافیک سنگین دریایی در خلیج فارس مانع برگزاری آن بوده است! ولی ژنرال «رابرت گیتس» در مصاحبه با CNN گفت؛ «واقعیت آن است که ما- آمریکا- دیگر در خلیج فارس غریبه ایم و ملت های منطقه از دریچه چشم ایران که نسبت به آمریکا نفرت بار است به ما نگاه می کنند».
گفتنی است حمله نظامی به ایران قبلا در جریان جنگ تحمیلی صورت پذیرفته و علی رغم شرایط بسیار سخت آن روزها، ناکام مانده بود و می توان حدس زد که امروزه با توجه به پیشرفت های نظامی حیرت انگیز ایران اسلامی و شرایط حساس منطقه، نتیجه حمله احتمالی چه خواهد بود؟!
۳- آمریکا و اسرائیل اگر با ایران اسلامی مقابله نکنند، اولی «موقعیت» خود و دومی «موجودیت» خود را از دست می دهد بنابراین ناچار به مقابله هستند، اما چگونه؟! حمله نظامی برای آنها فاجعه آفرین است. کودتای مخملی در فتنه همه جانبه ای نظیر فتنه آمریکایی- اسرائیلی ۸۸ نیز با شکست روبرو شده، عرصه جنگ نرم نیز به نوشته مستند و گزارش میدانی هافینگتون پست به نفع ایران تمام شده است. این نشریه آمریکایی در بخشی از گزارش فوریه ۲۰۱۲ خود- بهمن ۱۳۹۰- از اوباما می پرسد؛ اگر در جنگ نرم پیروزی نصیب آمریکا شده است، چرا امروزه مردم در خاورمیانه ای که ۵۰ سال تحت نظارت و حضور ما بود، علیه آمریکا دست به شورش زده و از ایران به عنوان الگو یاد می کنند؟! در پی این ناکامی ها که به قول حضرت آقا ویترینی از شکست های آمریکا و اسرائیل را در منطقه به نمایش گذارده است، نوبت به تحریم ها و فشار اقتصادی می رسد تا به گفته خانم هیلاری کلینتون، «تحریم های فلج کننده ایران را به عقب نشینی و امتیاز دادن وادار کند»!تحریم های اقتصادی در پوشش مقابله با برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران صورت پذیرفته است که به قول دقیق و حکیمانه رهبر معظم انقلاب- از جمله در دیدار پرشور اخیر مردم خراسان شمالی با ایشان- فقط بهانه ای برای تحریم هاست. همین جا اشاره به اعتراف صریح «جرج فریدمن» مسئول موسسه راهبردی استراتفور خالی از فایده نیست. مسئول این موسسه که به باشگاه کهنه کاران سازمان سیا، شهرت دارد در مصاحبه با واشنگتن پست می گوید؛ «مشکل ما با ایران، برنامه هسته ای این کشور نیست، مسئله آن است که ایران نشان داده است نه فقط بدون رابطه با آمریکا، بلکه در حال ستیز و درگیری با آمریکا می توان قدرت اول منطقه در هر دو عرصه نظامی و تکنولوژیک بود. همین تصویر از ایران است که آن را به الگو تبدیل کرده و تحولات منطقه را در پی داشته است.»
۴- حالا می توان نتیجه گرفت که تحریم های اقتصادی، جدیدترین جبهه از جنگ تمام عیار آمریکا و متحدانش با ایران اسلامی است. جنگی که از نخستین روزهای بعد از پیروزی انقلاب اسلامی آغاز شده و تاکنون بدون کمترین وقفه در عرصه های مختلف ادامه داشته است. نظیر؛ تحریم های اولیه در سال های آغازین انقلاب، کودتاهای ناکام مانده نظامی، فتنه گروهک های تروریستی، جنگ تحمیلی، جنگ شهرها، جنگ نفتکش ها، جنگ سفارتخانه ها و…
تحریم ها قرار بود مردم ایران را از پای درآورد و به گفته صریح اوباما و تصریح آیپک (لابی صهیونیستی در آمریکا)، ابتدا به کمبود کالای ضروری و سپس به اعتراض های خیابانی و نهایتا، اجبار ایران اسلامی به عقب نشینی از خواسته های خود منجر شود. این پیش بینی، اما در میدان عمل، تحقق پیدا نکرد و تحریم ها، اگرچه ضریب و درجه ای از تاثیر را داشته است ولی گرانی های افسارگسیخته این روزها را با هیچ معیار و ملاک قابل قبولی نمی توان به تحریم ها نسبت داد و این واقعیتی است که تحریم کنندگان نیز با صراحت به آن اعتراف دارند. «دیلی میل» می نویسد؛ تحریم ها به جای ایران، به اقتصاد بیمار و بحران زده آمریکا و اروپا لطمه وارد کرده است. یو.اس.ای تودی در گزارشی به عبور ایران از تحریم ها اشاره می کند و تحریم کشوری با صدها میلیارد دلار گردش مالی سالانه و برخوردار از بزرگترین منابع انرژی مورد نیاز جهان صنعتی را ناممکن می داند. وزیر خزانه داری آمریکا با تاسف اعلام می کند که شرکت های آمریکایی با ارائه اطلاعات غلط، تحریم های آمریکا را دور می زنند. مرکز استراتژیک «امریکن اینترپرایز»، با اشاره به رقبای سرسخت آمریکا و اروپا در شرق کره زمین، ادعای خانم کلینتون درباره فلج کننده بودن تحریم ها را محترمانه مسخره می کند و…
۵- اکنون به بند اول یادداشت پیش روی بازمی گردیم. دشمنان از فلج کنندگی تحریم ها قطع امید کرده اند ولی در صورتی که به ناکامی در این جبهه اعتراف کنند، الگوی دیگری از مقاومت پیروز جمهوری اسلامی ایران را که ترجمان شکست دیگری برای آمریکا و متحدانش است، به ویترین شکست های پی در پی خود افزوده اند. و این حالت بدون کمترین تردیدی، تزریق روحیه ایستادگی و مقاومت در مقابل قدرت های استکباری به ملت های مسلمان منطقه و جهان است. از این روی و دقیقا از این روی به نمایشی از «اثرگذاری تحریم ها» نیاز دارند. این نمایش می تواند کاریکاتوری از اثرگذاری باشد! آیا خنده دار نیست که ماجرای اخیر روز چهارشنبه تهران که شمار اندکی قصد آشوب آفرینی داشتند و خیلی زود با مقاومت و اعتراض بازاریان روبرو شدند، از سوی رسانه های آمریکایی و اروپایی با عنوان «شورش خیابانی»! به خبر اول این رسانه ها تبدیل می شود؟ و این در حالی است که به قول حضرت آقا و به استناد گزارش های مستند و تصویری رسانه های غربی، آمریکا و کشورهای اروپایی طی بیش از یکسال گذشته، همه روزه با اعتراض های گسترده مردم این کشورها روبرو بوده و هستند؟! و آیا این ذوق زدگی کودکانه آمریکا و متحدانش نشانه آن نیست که به هر رخداد یا حادثه ای- ولو کاریکاتوری- که حاکی از اثرگذاری تحریم ها باشد نیازمندند؟
بنابراین می توان نتیجه گرفت که هر دو طیف یاد شده در بند اول این نوشته، اگرچه انگیزه های متفاوتی دارند ولی در یک نقطه یعنی تامین مبرم ترین نیاز این روزهای آمریکا و متحدانش، به هم می رسند. از طیف دوم که همواره در نقش ستون پنجم دشمن ظاهر شده انتظاری نیست، اما، از کسانی که وظیفه و مسئولیت مقابله با گرانی را برعهده دارند ولی به جای انجام متعهدانه مسئولیت خویش، کم توجهی ها و بی تدبیری های خود را به حساب تحریم ها می گذارند، انتظار دیگری در میان است. چه کسانی به این طیف از مسئولان محترم مشاوره می دهند؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: